چه آرام درخود شکستم

عشق اونه که هیچ وقت نگی متاسفم

چه آرام درخود شکستم

عشق اونه که هیچ وقت نگی متاسفم

درباره من

تو را به جای همه ی کسانی که نمی شناخته ام.... دوست می دارم تو را به جای همه ی روزگارانی که نمی زیسته ام....دوست می دارم برای خاطر نان گرم و برفی که آب می شود و برای نخستین گناه تو را به خاطر دوست داشتن ،دوست می دارم تو را به جای تمام کسانی که دوست نمی دارم.... دوست می دارم بی تو جز گستره ای بی کرانه نمی بینم میان گذشته و امروز از جدار آینه ی خویش گذشتن نتوانستم می بایست تا زندگی را لغت به لغت فرا گیرم راست از آن گونه که لغت به لغت از یادش می برند. تو را دوست می دارم به خاطر فرزانگی ات که از آن من نیست به رغم همه ی آن چیزها که جز وهمی نیست، دوستت دارم برای خاطر این قلب جاودانی که بازش نمی دارم می اندیشی که تردیدی اما تو تنها دلیلی تو خورشید رخشانی که بر من می تابی هنگامی که به خویش مغرورم سپیده که سر بزند در این بیشه زار خزان زده شاید گلی بروید شبیه آنچه در بهار بوییدیم پس به نام زندگی هرگز نگو هرگز. ادامه...

آمار : 171139 بازدید Powered by Blogsky

کاش چون پاییز بودم

کاش چون پاییز خاموش و ملال انگیز بودم

برگهای آرزوهایم یکایک زرد می شد

آفتاب دیدگانم زرد می شد

آسمان سینه ام پر درد می شد

ناگهان طوفان اندوهی به جانم چنگ می زد

اشک هایم همچو باران دامنم را رنگ می زد

وه چه زیبا بود اگر پاییز بودم

وحشی و پر شور و رنگ آمیز بودم

چشم من در شاعری می خواند شعری آسمانی

در کنار قلب عاشق شعله می زد

در شرار آتش درد نهانی

نغمه ی من،همچو آوای نسیم پر شکسته

عطر غم می ریخت بر دلهای خسته

پیش رویم چهره ی تلخ زمستان جوانی

پشت سر آشوب تابستان عشقی ناگهانی

سینه ام منزلگه اندوه و درد و بد گمانی

کاش چون پاییز بودم

فروغ فرخزاد

معین جمعه 1 مهر‌ماه سال 1390 ساعت 23:39

4 نظر

چه آرام درخود شکستم

درباره من

روزانه‌ها

دسته‌ها

جدیدترین یادداشت‌ها

بایگانی

کاش چون پاییز بودم