من به تو محتاجم

باز با من سخن از عشق بگو 

ای سراپا همه خوبی و صفا 

به خدا محتاجم 

من چو ماهی که ز دریا دور است 

و شن گرم کنار ساحل  

پیکرش را گور است 

موج امید و وفا می خواهم 

من تو را می خواهم 

من تو را می خواهم ای دریا 

ای به ظاهر همه تندی ،همه خشم

و به دل  

گرم و آرام و پر از شور حیات 

من چو گل  

که به اشک  شب و لبخند سحر محتاج است 

به تو روشنگر جان محتاجم 

به تو همچون خورشید  

و به هر قصه ی عسق که بگویی با دل 

چو هوا محتاجم 

همچو خورشید بتاب

تا چو گل پر بگشایم از شوق 

تا بپیچد همه جا عطر اشعار ترم 

و بخوانند همه و بدانند همه 

که تو را می خواهم ای خورشید 

و ببینند همه 

که به تو محتاجم 

به تو چون سرو بلند 

که بر آن ساقه ی نیلوفر نازک پیچد 

همچو آن پیچک لرزنده ی َ خرد

تارهایی ز وفا می پیچم  

تا جدا هیچ نگردی از من 

با تو می مانم در باغ وجود 

با تو  می میرم ای بود و نبود  

من به تو محتاجم 

به محبت به وفا محتاجم 

به خدا محتاجم.