منو نشناخته بود

یک نگه کرد و گذشت          منو نشناخته بود 

آخه رنج و غم و درد             کارمو ساخته بود 

اون که از شاخه ی عمر       منو با سنگ غم انداخته بود 

اونکه بر جون و دلم              مثل سرمای خزون تاخته بود  

                 منو نشناخته بود   

آخه رنج و غم و درد              کارمو ساخته بود 

یاد یک خاطره ، یک عمر تباه 

مثل آه 

مثل یک ناله دوید از پی او 

دامنش را بگرفت !  

شد قدم ها کوتاه 

رو به من کرد و نگاهی ،چه نگاه!  

رنگ و رویم چو بدید           رنگشو باخته بود 

آخه رنج و غم و درد           کارمو ساخته بود 

یک نگه کرد و گذشت  

                  یک نگه کرد و گذشت  

گذشت... 

      گذشت... 

            گذشت...